het is heel eenvoudig
alleen met je hart kun je goed zien.
Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar". Uit de kleine Prins.
Om 10 uur komt er een moeder bij mij binnen die graag met mij wil praten over haar dochter van 12 jaar. Deze dochter heeft een schooladvieskeuze gehad die lager is uitgevallen dan iedereen dacht. Moeder is zeer bezorgt over de toekomst van haar dochter.
Na verwelkoming en kennismaking stel ik haar de directe vraag: wat wilt u mij vertellen?
Moeder lucht direct haar hart. Dat ze 2 jaar geleden heel ziek is geweest, dat ze nog een kleine dochter heeft van nu 5 jaar. Ze is alleenstaande en wil goed voor haar gezin zorgen. Dat Joyce door haar ziekte heeft moeten helpen zoals boodschappen doen haar zusje naar school brengen en voor haar moeder zorgen die op bed lag.En dat dát de reden is dat haar schoolresultaat is gezakt. En ze is geen goede moeder want ze heeft haar dochter belast met haar ziekte en nu gaat het niet goed want de schoolkeuze is lager uitgevallen dan zij dacht. het is haar schuld. het was eerst havo vwo advies. Ze is zo bezorgt want straks gaat ze van deze school weg en zal ze haar dochter kwijtraken. En dat ze echt als moeder haar best doet. Wat moet ze doen? Ze vindt het beter dat haar dochter terug gaat naar groep 7 en dan heeft ze 2 jaar meer de kans om de cito hoger te scoren en daardoor in Nederland een betere toekomst.
Ik vertel haar het systeem van schooladvies keuze en haal mijn dochters erbij. Ook ik heb 2 dochters en als moeder begrijp ik haar zeer goed. Ik begrijp ook de periode die komt in de pubertijd en invloeden en deze zijn zeker niet makkelijk te noemen. Hoe kom je daar doorheen als jong mens? Mijn dochters zijn via de vmbo hogerop gekomen en beiden studeren nu aan de universiteit. Dit is mogelijk als het in het kind zit en de omgeving het kind daarin stimuleert. Ik leg haar uit dat het terug plaatsen van een kind en al haast in de pubertijd geen keuze is en dat de schoolwet zo werkt. Die ook mogelijkheden geeft om door te stromen mits het kind zijn best doet. Okay, dit begrijpt moeder en ze bedankt me ervoor. Dan komt het volgende en voor dat ze dit wil zeggen zegt ze: "forgive me" maar ze weet hoe Nederland is. "Ik ben bruin en ik heb gezien en ervaren hoe het is om in Nederland zo te zijn. Als bruine mensen geen goede diploma's halen dan gaan ze het hier niet redden. Nederland doet dan niets en zal deze kinderen niet aannemen in banen. Ze weet dat omdat ze dit zelf heeft meegemaakt. Ze huilt en zegt: "dan zal ik mijn dochter kwijtraken...."
Ik ben getroffen door deze uitspraak en ik geef met tranen in mijn ogen haar ook gelijk. We zijn helemaal niet zo'n lief land! En dan zeg ik haar het volgende:
Alsjeblieft wees trots op jezelf, je hebt het hier zo goed gedaan en dat is zo knap; uit een ander land en hier een bestaan opbouwen dat verdiend een compliment want jij weet hoe hard het leven kan zijn. En zie wat een liefde je hebt voor je kind om haar te inspireren om verder te komen. Je bent een goede moeder! "Please, don't blame yourself"!
Ja je bent bruin en ik ben wit maar als ik naar je kijk in je ogen dan zie ik je hart en ziel en dat is het gebied waarin ik werk. En daar wil ik met jou en je dochter in werken om jullie sterker te maken en trots op jezelf te zijn om wie je bent. Het belangrijkste is toch dat te kind zich gelukkig voelt en waar een wil is is een weg en dat het niet uitmaakt welk diploma een kind haalt als het zich maar goed voelt in zijn vel.
De tranen vloeien nu rijkelijk( "sorry") en dan ineens "Thank God" en met haar bruine ogen kijkt ze me aan. Er verschijnt een lach.
Ik spreek met haar af dat ik haar dochter zal spreken om te zien hoe zij het ziet en om haar sterker te maken. We gaan een plan maken om te kijken of we haar schoolresultaten hoger kunnen krijgen. Alleen, weet wel: wat er in zit komt er uit en als het is zoals het is; dan is dat ook goed. Met moeder maak ik een vervolg afspraak om met haar over haar zorg en angst verder te praten.
We omhelzen elkaar zomaar aan het eind van dit ontroerende gesprek. Een moeder die zo vanuit haar hart praat over haar dochter en haar zorg. En zo graag het beste wil voor haar kind.
Al gauw spreek ik haar dochter Joyce en er komt een jonge meid mijn praktijk binnen. Direct vertel ik haar het gesprek met haar moeder. Over haar zorg en angst die ze heeft. Ik vertel haar dat ze een moeder heeft die veel van haar houdt. Als reactie krijg ik van Joyce een lieve lach en ze zegt :"dat weet ik ,ik hou ook heel veel van haar en ben trots op haar want ze heeft veel studies gedaan".Ze weet en begrijpt heel goed waar het om gaat in ons gesprek. Ze zegt ook dat ze weet dat haar resultaten slechter zijn dan ze zelf dacht. ik leg haar uit dat dit op zich niet zo vreemd is. Er is een reden voor omdat ze zo goed voor thuis heeft gezorgd. Dan gaat al je aandacht en energie daarnaar toe en heb je minder concentratie voor toetsen. Maar ik heb je leerkracht gesproken en zij gaat mee kijken hoe we dit kunnen verbeteren. Want je bent een slimme meid. We gaan met zijn allen hiermee aan het werk en jij laat de wereld zien wat jij kan. Er komt nog een lach en ze zegt dat ze het bijzonder vindt dat er mensen zijn die geven om haar toekomst en daar aandacht aan willen geven. Ze weet van discriminatie. Ze maakt het mee. Ook dan leg ik haar uit dat ik werk in het hart en de ziel en dat we vanaf volgende week hiermee aan het werk gaan om haar bewuster en sterker te maken in haar ik. Hoe we dat nog meer kunnen ontwikkelen. Dat ze trots op haar zelf mag zijn. Ze lacht en geeft mij een hand"deal"zegt ze.
NB: Ja ook ik maak mij zorgen om de ontwikkelingen die nu aan de gang zijn in Nederland in deze crisis tijd. Ik maak mij zeer veel zorgen om het onderwijs en de enorme bezuinigingen die we gaan krijgen en nu ook volop aan de gang zijn. Onze maatschappij is zeer complex en de problematiek in het onderwijs en opvoeding is zeker niet mis te noemen! Je hebt heel wat in huis nodig om dit goed te begeleiden. Ik weet dat als moeder,leerkracht,theoloog,counselor,coach en therapeut. Ook ik leer nog steeds zoals je leest en ik gun dit elk kind. Ik vind het zelfs een recht! Het beste uit het kind halen.
Ik maak me ernstig zorgen om de verharding die uit deze gevolgen ontstaan. De verdeling en verdeeldheid onder de mensen die deze keuzes van bezuinigingen creëren. Ja het is nu nodig maar we slaan naar mijn idee door. Je kunt ook kapot bezuinigen en "het kind met het badwater weggooien"!
Het is voor mij onbegrijpelijk dat als we aan de ene kant schreeuwen van vergrijzing en geen geld om dat te betalen en minder handen aan het bed "help hoe moet dat straks", en tegelijk de ernstige bezuinigingen in het onderwijs en studies van onze jonge mensen . We moeten juist jonge mensen laten studeren en belonen als ze vérder komen dan vmbo en deze kansen blijven bieden. Perspectief blijven bieden ondanks alles. Zij zijn onze toekomst! Hoe kunnen we de economie en zorg anders straks volhouden als we de groei en ontwikkeling nu remmen en stoppen bij het kind op weg naar zijn volwassenheid? Waar zijn de rechten van goed onderwijs en hoe vullen we dat nu in?
Ik doe een oproep aan de media: vertel ook eens goede dingen die nog steeds gebeuren. Zoek ze op en leg deze naast het negatieve zodat we ook perspectief blijven houden in onze toekomst. Dat er zingeving is. want nog steeds gebeuren er mooie dingen als we die maar aandacht geven. Ook al zijn ze heel erg klein. Zijn we dit aan het vergeten door de waan van de dag?
Lief Nederland: waar is de brug tussen ons hart en verstand en handen? Ik blijf vechten voor ieder mens ongeacht huidskleur , geaardheid en wat dan ook, dat ieder kind tot zijn recht komt in ons land. We zijn dat gewoon aan onszelf verplicht! Van hart tot hart van mens tot mens.
.......Lees het maar als mijn kerstboodschap.......................................
