maandag 7 november 2011

Hoe voel ik mij ? Vervolg

Hoe voel ik mij?


Een meisje komt mijn praktijk binnen  met een donkere gezichtsuitdrukking. Vanuit "onder haar ogen"kijkt ze mij boos aan. Tenminste dat lijkt zo.
Bij alles wat ik vraag schud ze non-verbaal haar hoofd. Ik heb dus wel contact maar niet in gesproken taal. Het is soms moeilijk voor een ouder of leerkracht om hier door heen te "breken". Hoe maak ik contact met een kind wat duidelijk ergens mee zit? Hoe kan ik haar of hem openen? Zoals een bloem zich opent voor het licht?
Dit vraagt om tijd en geduld en vooral veiligheid en vertrouwen voor het kind. Is de omgeving veilig genoeg om mij te vertellen wat er speelt?
Meestal doe ik dan iets totaal onverwacht. Zo ook nu. Ik pak koekjes uit mijn tas en laat dit zien. Ik ga fluisteren en ze: lieve schat ik heb koekjes en ik heb trek in een koekje.  Zal ik er één aan jou geven? Nu heb ik wel haar aandacht. Eerst schud ze nee met haar hoofd. "Okay zeg ik, maar ik neem er wel even eentje hoor. Ik pak de koekjes uit het papier en knabbel erop.
Ze kijkt me aan en ik vraag: vind je deze lekker? "Ja"zegt ze. Wil jij er ook één? "Ja "zegt ze weer en met twee handen naar voren pakt ze het koekje en al kijkend naar mij eet ze dit lekker op. Ik heb nu echt contact gekregen. Samen genieten we even van dit moment en deze kleine lekkernij. "lekker hé?Ja".
Vertel me eens wat is er gebeurt? Ben je verdrietig? Ze knikt weer met ja. Ach zeg ik en kan je mij vertellen wat er is gebeurt dat je nu zo verdrietig bent?
Dan volgt het verhaal. De deur was tegen haar schouder aan gekomen en nu had ze daar pijn.  Ze was eerst boos geworden en toen verdrietig. Ik aai over de zere schouder. Voelt dit zo beter vraag ik? Ja dat voelt al beter.
Mooi, vertel me eens; wil jij heel graag lang verdrietig zijn? "Nee "zegt ze. Okay . Wil jij heel graag lang boos zijn? "Nee "zegt ze weer. Wat wil je dan zijn? "Blij".
Dat is heel mooi want dan kan ik je mooie tanden weer zien en dan word ik ook weer blij! Er volgt een glimlach op haar gezicht.
En dan zegt ze: "Ik weet soms niet hoe ik blij kan zijn............"

Dit is een ontroerend moment omdat zij mij aangeeft wat haar probleem en vraag is. met andere woorden; hoe kom ik uit deze negatieve spiraal? Ik vind het zo knap als een kind mij dit zeggen kan.

Ik vertel: "daar gaan we samen aan werken wil je dat? "Ja"zegt zij.

Hoe voel ik mij?

Wanneer de zon schijnt kijk ik vrolijk
bij donkere wolken kijk ik triest.
Door de wind laat ik mij aaien
en bij mist slaap ik het liefst.

Wanneer ik pech heb, ben ik verdrietig
bij oma kijk ik lief.
Met mijn vriendjes kan ik lachen
en zo zeg ik zonder woorden:
alsje-alsje - alsje- alsjeblieft.

Wanneer iets eng is, kijk ik angstig
maar als ik iets kan, kijk ik flink.
In winkels kijk ik nieuwsgierig
en zo kijk ik ....als iets stinkt!

Bij een verassing krijg ik grote ogen
bij iets vies knijp ik ze dicht.
Wanneer ik nadenk krijg ik rimpels.
Het is wel knap hé, al die dingen
die te zien zijn op mijn gezicht.