Angst

Ha Jeroen ( 10 jaar) kom binnen . Hoe is het met jou?

Ja goed hoor. Okay vertel eens? Nou met zwemmen is het erg goed gegaan.  Het duiken en onder water zwemmen is helemaal gelukt. Dat is mooi om te horen. Wat is je vraag voor mij Jeroen?
Ik denk dingen in mijn hoofd. Dat er erge dingen kunnen gebeuren en dan word ik bang. Want dan denk ik dat het echt kan gebeuren. Dan denk ik : "straks gebeurt dit of dat? en ik zie het ook voor me en dan is het net echt. Wat zie je dan voor je?  Nou brand of inbrekers of mensen die kwaad willen doen.
Tja dat lijkt me niet leuk Jeroen. Wanneer komen deze gedachten? Als ik ga slapen.  En welk gevoel geeft je dit? Dan voel ik me angstig en eenzaam. En waar voel je dat in je lijf kan je dat ontdekken en mij vertellen? Ja ik voel het in mijn buik. Hoe voelt dat ? Warm. En ik krijg hoofdpijn. Jeroen wrijft met zijn hand langs zijn voorhoofd.
Wat merk je aan je gedrag Jeroen als je thuis bent of op school? Want als je je niet lekker voelt dan kan het voor anderen te zien zijn begrijp je dat? Dan ga ik me somber gedragen omdat ik me niet lekker in mijn vel voel  Angela. Praat je er wel een over en met wie? Ja met mijn moeder of mijn vader en die praten mij wel moed in maar soms dan lukt het gewoon niet en moet ik er steeds aan blijven denken. Het is meestal als ik naar bed ga.

Jeroen wat is er de laatste tijd anders voor je geworden in huis of op school? Op school niet veel daar heb ik het wel naar mijn zin. Maar ik heb sinds een jaar een broertje gekregen en  ik denk dat het daardoor komt. Waarom denk je dat? Nou omdat mijn broertje veel huilt en aandacht krijgt. Het is gewoon anders daardoor geworden. Eerst was ik jaren alleen met mijn ouders en nu is hij erbij. Ja dat begrijp ik en hoe vind je dat, dat jij nu een kleine broer erbij hebt. Zegt hij al 'dag 'tegen je? ( Lacht...) nee natuurlijk niet hij kan nog niet praten en ja ik ben gek op hem hoor maar hij huilt wel veel. Okay en zorg je ook wel eens voor hem? Jaaaaa ik geef hem eten of speel met hem en dan lacht hij naar mij . Dat is fijn om te horen. Waar ben je goed in Jeroen? In sporten; ik zit op zwemmen, voetballen en een vecht sport. Wat geweldig dat je zoveel doet ,hoe is dat voor jou ? Leuk! ik hou van sporten! Mooi en welk gevoel geeft jou dat? Nou dan voel ik me sterk en lenig ;kijk ik kan heel goed deze sprong en Jeroen laat mij zijn sprong zien. Met een luide kreet springt hij op zijn 2 voeten. Prachtig Jeroen ik heb een idee. Laten we deze sprong gebruiken voor als je bang wordt, zoals voor gedachten en beelden.  Dan maak je deze sprong , hoe lijkt je dat? Ja dat is een goed idee. Mooi, kom op Jeroen,laat het mij nog eens een paar maal je stoere sprong zien en roep: : ik kan alles aan ". En even later springt en stampt Jeroen al roepend : "ik kan alles aan ahhhhh..."okiedokie afgesproken Jeroen volgende week wil ik graag van je horen hoe het dan met je angsten gaat okay?Helemaal  goed die ik ga dit zeker doen als ik merk dat ik bang of angtig  word en even later vertrekt een opgetogen Jeroen uit de deur mij vrolijk terug zwaaiend. Ik roep hem nog even na: " ik heb vertrouwen in je hoor! "Jaaa en ik heb ook vertrouwen in mij zelf, dag Angela.................... ".

Kinderen , slechthorende kinderen.Bali Stichting Kolewa

http://www.kolewa.com   Site Stichting Kolewa Indonesië

Verder : http://www.youtube.com/watch?v=kpJKhd1diFC

Ik hou van reizen en gelukkig heb ik een man die er evenzeer gek op is. Zo zijn we vorig jaar mei naar Bali gegaan en hebben genoten van de prachtige natuur en bijzonder lieve mensen. Op Bali ben ik gaan kijken of het voor mij mogelijk was om op scholen iets te kunnen betekenen  met mijn vak onderwijs en kindercoaching. Het idee werd daar direct enthousiast ontvangen. Organiseren is een kunst en dat valt zeker niet mee. Tot ik zomaar op een dag in contact ben gekomen met de stichting Kolewa in Alphen a/d Rijn. Notabene 14 kilometer van mijn woonplaats verwijdert! Kolewa is een stichting die met vrijwilligers werkt o.a op Bali met slechthorende kinderen . Ze verzamelen gehoorapparaten in en vermaken deze zodat ze dit op Bali kunnen uitdelen aan de kinderen. Een heel team is hieraan  het werk bestaande uit artsen ,psycholoog en hulpverleners en onderwijs mensen.
     
Het doel is om contact te leggen met slechthorende kinderen en hun ouders en ze uit hun isolement te halen. Via dorpshoofden ontstaan de contacten. Daarbij speelt bijgeloof een rol. Men denkt dat als er iets is met het kind dan wordt dit gezien als vloek of straf van God. De vloek wordt opgeheven als het kind vier jaar is geworden. Het is een hoorstoornis en jullie begrijpen het al, dit is niet zomaar voorbij als je vier jaar wordt. Slechthorende kinderen zijn vaak faalangstig, onzeker , afwachtend. Door familiebijeenkomsten  en gehooronderzoeken door KNO artsen, o.a KNO Arts Dr  Eka wil Stichting Kolewa ouders bewust maken wat er werkelijk aan de hand is en wat de stichting kan betekenen. Sichting Kolewa is sinds 2009 bezig om gehoorapparaten in te zamelen in Nederland. Verder werkt deze stichting  in Indonesie met lokale mensen gesteund door hulpverleners uit Nederland.

Na deze ontmoeting met deze stichting ben ik enthousiast geraakt door hun inzet en heb ik mij opgegeven om als vrijwilliger mee te gaan denken en helpen hoe we nog effectiever deze kinderen onderwijs kunnen geven op scholen. Mijn poppen zal ik ook daarvoor gaan gebruiken! Tegelijk zal gekeken worden hoe we hier in Nederland nog beter een  PR kunnen opzetten voor fondsverwerving. Dit zal doormiddel van presentaties gaan gebeuren. En ook daarin zal ik gaan meedenken. In overleg is er besloten dat ik dit jaar ,voor de zomer ,naar Bali zal gaan en daar een rondleiding krijg op scholen zodat ik kan voelen en zien wat daar nodig is en kan ik wellicht al direct een steentje bijdragen. Ik zal daarbij ook een beroep gaan doen op mijn netwerk van Mijn Praktijk, familie en onderwijsmensen. Met andere woorden hier is waarschijnlijk nog niet het laatste stukje over geschreven , wordt vervolgd...!

Een gesprek met een moeder

"Dit is mijn geheim
het is heel eenvoudig
alleen met je hart kun je goed zien.
Het wezenlijke is voor de ogen onzichtbaar". Uit de kleine Prins.

Om 10 uur komt er een moeder bij mij binnen die graag met mij wil praten over haar dochter van 12 jaar. Deze dochter heeft een schooladvieskeuze gehad die lager is uitgevallen dan iedereen dacht. Moeder is zeer bezorgt over de toekomst van haar dochter.

Na verwelkoming en kennismaking stel ik haar de directe vraag: wat wilt u mij vertellen?

Moeder lucht direct haar hart. Dat ze 2 jaar geleden heel ziek is geweest, dat ze nog een kleine dochter heeft van nu 5 jaar. Ze is alleenstaande en wil goed voor haar gezin zorgen. Dat Joyce door haar ziekte heeft moeten helpen zoals boodschappen doen haar zusje naar school brengen en voor haar moeder zorgen die op bed lag.En dat dát de reden is dat haar schoolresultaat is gezakt. En ze is geen goede moeder want ze heeft haar dochter belast met haar ziekte en nu gaat het niet goed want de schoolkeuze is lager uitgevallen dan zij dacht. het is haar schuld. het was eerst havo vwo advies. Ze is zo bezorgt want straks gaat ze van deze school weg en zal ze haar dochter kwijtraken. En dat ze echt als moeder haar best doet. Wat moet ze doen? Ze vindt het beter dat haar dochter terug gaat naar groep 7 en dan heeft ze 2 jaar meer de kans om de cito hoger te scoren en daardoor in Nederland een betere toekomst.

Ik vertel haar het systeem van schooladvies keuze en haal mijn dochters erbij. Ook ik heb 2 dochters en als moeder begrijp ik haar zeer goed. Ik begrijp ook de periode die komt in de pubertijd en invloeden en deze zijn zeker niet makkelijk te noemen. Hoe kom je daar doorheen als jong mens? Mijn dochters zijn via de vmbo hogerop gekomen en beiden studeren nu aan de universiteit. Dit is mogelijk als het in het kind zit en de omgeving het kind daarin stimuleert. Ik leg haar uit dat het terug plaatsen van een kind en al haast in de pubertijd geen keuze is en dat de schoolwet zo werkt. Die ook mogelijkheden geeft om door te stromen mits het kind zijn best doet. Okay, dit begrijpt moeder en ze bedankt me ervoor. Dan komt het volgende en voor dat ze dit wil zeggen zegt ze: "forgive me" maar ze weet hoe Nederland is.   "Ik ben bruin en ik heb gezien en ervaren hoe het is om in Nederland zo te zijn. Als bruine mensen geen goede diploma's halen dan gaan ze het hier niet redden. Nederland doet dan niets en zal deze kinderen niet aannemen in banen. Ze weet dat omdat ze dit zelf heeft meegemaakt. Ze huilt en zegt: "dan zal ik mijn dochter kwijtraken...."

Ik ben getroffen door deze uitspraak en ik geef met tranen in mijn ogen haar ook gelijk. We zijn helemaal niet zo'n lief land! En dan zeg ik haar het volgende:
Alsjeblieft wees trots op jezelf, je hebt het hier zo goed gedaan en dat is zo knap; uit een ander land en hier een bestaan opbouwen dat verdiend een compliment want jij weet hoe hard het leven kan zijn. En zie wat een liefde je hebt voor je kind  om haar te inspireren om verder te komen. Je bent een goede moeder! "Please, don't blame yourself"!
Ja je bent bruin en ik ben wit maar als ik naar je kijk in je ogen dan zie ik je hart en ziel en dat is het gebied waarin ik werk. En daar wil ik met jou en je dochter in werken om jullie sterker te maken en trots op jezelf te zijn om wie je bent. Het belangrijkste is toch dat te kind zich gelukkig voelt en waar een wil is is een weg en dat het niet uitmaakt welk diploma een kind haalt als het zich maar goed voelt in zijn vel.
De tranen vloeien nu rijkelijk( "sorry") en dan ineens "Thank God" en met haar bruine ogen kijkt ze me aan. Er verschijnt een lach.

Ik spreek met haar af dat ik haar dochter zal spreken om te zien hoe zij het ziet en om haar sterker te maken. We gaan een plan maken om te kijken of we haar schoolresultaten hoger kunnen krijgen. Alleen, weet wel:  wat er in zit komt er uit en als het is zoals het is;  dan is dat ook goed. Met moeder maak ik een vervolg afspraak om met haar over haar zorg en angst verder te praten.
We omhelzen elkaar zomaar aan het eind van dit ontroerende gesprek. Een moeder die zo vanuit haar hart praat over haar dochter en haar zorg. En zo graag het beste wil voor haar kind.

Al gauw spreek ik haar dochter Joyce en er komt een jonge meid mijn praktijk binnen. Direct vertel ik haar het gesprek met haar moeder. Over haar zorg en angst die ze heeft. Ik vertel haar dat ze een moeder heeft die veel van haar houdt. Als reactie krijg ik van Joyce een lieve lach en ze zegt :"dat weet ik ,ik hou ook heel veel van haar en ben trots op haar want ze heeft veel studies gedaan".Ze weet en begrijpt heel goed waar het om gaat in ons gesprek. Ze zegt ook dat ze weet dat haar resultaten slechter zijn dan ze zelf dacht. ik leg haar uit dat dit op zich niet zo vreemd is. Er is een reden voor omdat ze zo goed voor thuis heeft gezorgd. Dan gaat al je aandacht en energie daarnaar toe en heb je minder concentratie voor toetsen. Maar ik heb je leerkracht gesproken en zij gaat mee kijken hoe we dit kunnen verbeteren. Want je bent een slimme meid. We gaan met zijn allen hiermee aan het werk en jij laat de wereld zien wat jij kan. Er komt nog een lach en ze zegt dat ze het bijzonder vindt dat er mensen zijn die geven om haar toekomst en daar aandacht aan willen geven. Ze weet van discriminatie. Ze maakt het mee. Ook dan leg ik haar uit dat ik werk in het hart en de ziel en dat we vanaf volgende week hiermee aan het werk gaan om haar bewuster en sterker te maken in haar ik. Hoe we dat nog meer kunnen ontwikkelen. Dat ze trots op haar zelf mag zijn. Ze lacht en geeft mij een hand"deal"zegt ze.

NB:  Ja ook ik maak mij zorgen om de ontwikkelingen die nu aan de gang zijn in Nederland in deze crisis tijd. Ik maak mij zeer veel zorgen om het onderwijs en de enorme bezuinigingen die we gaan krijgen en nu ook volop aan de gang zijn. Onze maatschappij is zeer complex en de problematiek in het onderwijs en opvoeding is zeker niet mis te noemen! Je hebt heel wat in huis nodig om dit goed te begeleiden. Ik weet dat als moeder,leerkracht,theoloog,counselor,coach en therapeut. Ook ik leer nog steeds zoals je leest en ik gun dit elk kind. Ik vind het zelfs een recht! Het beste uit het kind halen.

Ik maak me ernstig zorgen om de verharding die uit deze gevolgen ontstaan. De verdeling en verdeeldheid onder de mensen die deze keuzes van bezuinigingen creëren. Ja het is nu nodig maar we slaan naar mijn idee door. Je kunt ook kapot bezuinigen en  "het kind met het badwater weggooien"!
Het is voor mij onbegrijpelijk dat als we aan de ene kant schreeuwen van vergrijzing en geen geld om dat te betalen en minder handen aan het bed "help hoe moet dat straks", en tegelijk de ernstige bezuinigingen in het onderwijs en studies van onze jonge mensen . We moeten juist jonge mensen laten studeren en belonen als ze vérder komen dan vmbo en deze kansen blijven bieden. Perspectief blijven bieden ondanks alles. Zij zijn onze toekomst! Hoe kunnen we de economie en zorg anders straks volhouden als we de groei en ontwikkeling nu remmen en stoppen bij het kind op weg naar zijn volwassenheid? Waar zijn de rechten van goed onderwijs en hoe vullen we dat nu in?

Ik doe een oproep aan de politiek en Minister Bijsterveldt: daal nog meer af uit uw ivoren toren en kom op aarde waar het echte leven is en zeg niet: dit moet gebeuren maar: wat heb je nodig en dát zal gebeuren...ondanks de noodzaak van economische bezuinigingen. Bezuinig niet op de toekomst van onze jonge generatie. Zij moeten nog zo lang. Geef hen ook perspectief! Gooi niet het kind met het badwater weg is mijn devies.

Ik doe een oproep aan de media: vertel ook eens goede dingen die nog steeds gebeuren. Zoek ze op en leg deze naast het negatieve zodat we ook perspectief blijven houden in onze toekomst. Dat er zingeving is. want nog steeds gebeuren er mooie dingen als we die maar aandacht geven. Ook al zijn ze heel erg klein. Zijn we dit aan het vergeten door de waan van de dag?

Lief Nederland: waar is de brug tussen ons hart en verstand en handen? Ik blijf vechten voor ieder mens ongeacht huidskleur , geaardheid en wat dan ook, dat ieder kind tot zijn recht komt in ons land. We zijn dat gewoon aan onszelf verplicht! Van hart tot hart van mens tot mens.

.......Lees het maar als mijn kerstboodschap.......................................

Verlegen?

Er komt een meisje mijn praktijk binnen. Ze is sinds de zomer verhuisd naar deze plaats.Haar ouders vinden haar verlegen. Haar juf vindt dat ze weerbaarder mag worden. Ze vraagt veel bevestiging tijdens de lessen. In de klas komt ze daarnaast stil over.

Ha Evelijn fijn dat je er bent. hoe is het met jou? ' Goed "zegt ze. Dat is altijd prettig om te horen.Wat bedoel je met goed? Ze kijkt me stil aan met haar grote ogen.Nou ik vind school wel leuk.Dat weet ik.Je bent nog niet zo lang verhuisd he? Ja en soms word ik wakker in mijn bed en dan denk ik : " wat doe ik hier?"O ja we zijn verhuisd en dan weet ik het weer. Soms ga ik verder slapen en anders ga ik uit bed en spelen. Hoe voelt dat voor jou ,vraag ik aan Evelijn. Het voelt niet raar hoor maar dan weet ik het gewoon. Okay. Maar ik voel me wel vaak verdrietig als ik thuis kom en niemand is aardig tegen mij. En wat ga je dan doen? Dan ga ik naar boven en wacht ik tot het over is .En dan ga ik nadenken om wat te zeggen. dat ik het niet leuk vind dat er ruzie is en dan ga ik een oplossing bedenken om het uit te praten. Mijn ouders zeggen dat ik zelf naar boven wil maar dat klopt niet. Ik hou niet van ruzie. Ik ben verlegen weet je.Ohh zeg ik, verlegen? Evelijn weet je wat ik wel vind? Dat jij mij het zo goed kan vertellen wat er aan de hand is."    Dat kan ik ook want ik wil graag een oplossing bedenken.

Tja, reageer ik, ik vind het ook heel knap dat je dit allemaal in je hoofd bedenkt hoor. Zeg je het ook wel eens tegen je ouders? Ja zegt ze maar dan zeggen ze niks terug.Okay. Evelijn weet je wat gelukkig is?       Het is even stil.  Ja dat je blij bent om iets.Dat klopt en ben jij wel eens gelukkig?Soms wel maar niet altijd, ik ben ook niet altijd blij. En ik kan me niet herinneren dat ik gelukkig was.Weet je, je kunt ook niet altijd gelukkig zijn hoor, leg ik haar uit. Gewoon door de dingen die kunnen gebeuren. Zullen we de volgende keer eens gaan kijken wat jij allemaal al kan?Ja dat wil ik heel graag.Gaan we doen Evelijn. En ik wil je bedanken wat je mij hebt verteld.We gaan samen aan het werk goed?Ja wanneer kom ik weer? Volgende week wil ik je graag weer zien, Evelijn. Dag lieve meid.

Hoe voel ik mij ? Vervolg

Hoe voel ik mij?


Een meisje komt mijn praktijk binnen  met een donkere gezichtsuitdrukking. Vanuit "onder haar ogen"kijkt ze mij boos aan. Tenminste dat lijkt zo.
Bij alles wat ik vraag schud ze non-verbaal haar hoofd. Ik heb dus wel contact maar niet in gesproken taal. Het is soms moeilijk voor een ouder of leerkracht om hier door heen te "breken". Hoe maak ik contact met een kind wat duidelijk ergens mee zit? Hoe kan ik haar of hem openen? Zoals een bloem zich opent voor het licht?
Dit vraagt om tijd en geduld en vooral veiligheid en vertrouwen voor het kind. Is de omgeving veilig genoeg om mij te vertellen wat er speelt?
Meestal doe ik dan iets totaal onverwacht. Zo ook nu. Ik pak koekjes uit mijn tas en laat dit zien. Ik ga fluisteren en ze: lieve schat ik heb koekjes en ik heb trek in een koekje.  Zal ik er één aan jou geven? Nu heb ik wel haar aandacht. Eerst schud ze nee met haar hoofd. "Okay zeg ik, maar ik neem er wel even eentje hoor. Ik pak de koekjes uit het papier en knabbel erop.
Ze kijkt me aan en ik vraag: vind je deze lekker? "Ja"zegt ze. Wil jij er ook één? "Ja "zegt ze weer en met twee handen naar voren pakt ze het koekje en al kijkend naar mij eet ze dit lekker op. Ik heb nu echt contact gekregen. Samen genieten we even van dit moment en deze kleine lekkernij. "lekker hé?Ja".
Vertel me eens wat is er gebeurt? Ben je verdrietig? Ze knikt weer met ja. Ach zeg ik en kan je mij vertellen wat er is gebeurt dat je nu zo verdrietig bent?
Dan volgt het verhaal. De deur was tegen haar schouder aan gekomen en nu had ze daar pijn.  Ze was eerst boos geworden en toen verdrietig. Ik aai over de zere schouder. Voelt dit zo beter vraag ik? Ja dat voelt al beter.
Mooi, vertel me eens; wil jij heel graag lang verdrietig zijn? "Nee "zegt ze. Okay . Wil jij heel graag lang boos zijn? "Nee "zegt ze weer. Wat wil je dan zijn? "Blij".
Dat is heel mooi want dan kan ik je mooie tanden weer zien en dan word ik ook weer blij! Er volgt een glimlach op haar gezicht.
En dan zegt ze: "Ik weet soms niet hoe ik blij kan zijn............"

Dit is een ontroerend moment omdat zij mij aangeeft wat haar probleem en vraag is. met andere woorden; hoe kom ik uit deze negatieve spiraal? Ik vind het zo knap als een kind mij dit zeggen kan.

Ik vertel: "daar gaan we samen aan werken wil je dat? "Ja"zegt zij.

Hoe voel ik mij?

Wanneer de zon schijnt kijk ik vrolijk
bij donkere wolken kijk ik triest.
Door de wind laat ik mij aaien
en bij mist slaap ik het liefst.

Wanneer ik pech heb, ben ik verdrietig
bij oma kijk ik lief.
Met mijn vriendjes kan ik lachen
en zo zeg ik zonder woorden:
alsje-alsje - alsje- alsjeblieft.

Wanneer iets eng is, kijk ik angstig
maar als ik iets kan, kijk ik flink.
In winkels kijk ik nieuwsgierig
en zo kijk ik ....als iets stinkt!

Bij een verassing krijg ik grote ogen
bij iets vies knijp ik ze dicht.
Wanneer ik nadenk krijg ik rimpels.

Het is wel knap hé, al die dingen
die te zien zijn op mijn gezicht.